OVER RENOL

RENOL kan bogen op de 40 jaar ervaring van zijn oprichter, René JONCKERS, in het domein van de medische distributie. RENOL firma is al sinds 2000 aanwezig op de internationale markt en blijft dagelijks innoveren om doeltreffende positioneringsproducten en patiëntwaardig immobilisatiemateriaal te ontwikkelen.

RENOL wil de zekerheid van de patiënt in een ander daglicht stellen, op een manier die wij “progressief” noemen, omdat het immobilisatieconcept op een andere manier wordt benaderd. Wanneer de evaluatie van de risico's op vallen en ernstige verwondingen van de patiënt op een objectieve manier gebeurt en de prevalentie van de immobilisatie goed werd ingeschat, stelt men vast dat het niet altijd nodig is meteen zijn toevlucht te nemen tot de zogenaamde ‘krachtige’ methodes. Daarom kunnen dus alternatieve en preventieve mogelijkheden worden overwogen, die vaak zelfs een aanvulling vormen op de immobilisatiemethodes. Dat is dan ook de reden waarom RENOL een ruime waaier aan ergonomische en multifunctionele positioneringsproducten ontwikkelde, die de patiënt in zijn stoel of bed moeten stabiliseren om zo elk ongeval te voorkomen. Diverse kussens en beschermingsmiddelen die aangepast zijn aan een comfortabele en optimale positionering blijken volwaardige medische hulpmiddelen en een heuse aanvulling op de zorgen verstrekt door het verplegende personeel. Wanneer de situatie het gebruik van immobilisatiemiddelen noodzakelijk maakt, gebruiken we die liefst in afwisseling met kussens of beschermingsmiddelen om de patiënt optimaal te beveiligen, maar ook om zijn comfort (bewegingsvrijheid) en dus ook zijn lichamelijke en geestelijke welzijn te bevorderen.

Vanuit ethisch oogpunt bekeken, is de algemene perceptie van immobilisatie niet al te positief. En dat geldt ooral wanneer het gaat om de toepassing in een geriatrische context. Verzorgers krijgen vaak vragen over het gebruik van immobilisatiemateriaal: ‘Is dit echt nodig? Hoe ziet de patiënt zichzelf en hoe ziet zijn omgeving hem? Hoe zit het met de relatie tussen de patiënt en de verzorger?  Bestaan er geen grotere gevaren dan de val zelf? Hoe verzekert men de waardigheid van de patiënt terwijl hij toch een optimale veiligheid geniet?' We moeten dus aandacht blijven hebben voor de behoeften en risico's  van de patiënt, maar ook blijven luisteren naar de moeilijkheden die het verplegende personeel ondervindt. We trachten die respectieve wensen op elkaar af te stemmen: de veiligheid van de patiënt en de gemoedsrust van de verzorgers.